Op 12 mei vond een ontroerende herdenking plaats voor Inge, auteur van de boeken “Juf, waar ben je?” en “Mijn troostpop”. Deze herdenking werd gehouden op de school De Ark, waar Inge dertig jaar als kleuterjuf werkte. Dit was haar wens: een herdenking op de plek waar ze zoveel kinderen heeft begeleid, zoveel harten heeft geraakt en zoveel levens heeft beïnvloed.

De ceremonie begon om 14 uur en was een ware viering van Inge’s leven en nalatenschap. Vrienden, familie en collega’s kwamen samen om hun herinneringen aan Inge te delen. Onder hen waren Janne, de dochter van Inge, Joris, haar broer, en Marina, haar moeder. Elk van hen bracht een uniek perspectief op wie Inge was en wat zij voor hen betekende.

Herinneringen en poëzie

Tijdens de herdenking deelden verschillende sprekers hun herinneringen en gedichten ter ere van Inge. Ieder vertelde op zijn of haar eigen manier over Inge, waarbij sommigen verhalen uit het verleden deelden, anderen een boodschap naar de toekomst brachten, en weer anderen de pijn van het verlies uitten. De lessen die Inge ons heeft gebracht, kwamen ook duidelijk naar voren.

Er was veel emotie voelbaar tijdens deze toespraken. Een bijzonder moment was toen een van de sprekers zo geëmotioneerd raakte dat iemand anders het voorlezen van hun tekst overnam. Dit gebaar van steun en solidariteit raakte iedereen diep en toonde de sterke onderlinge band en de diepe genegenheid die iedereen voor Inge voelde.

De woorden die werden gedeeld, of het nu herinneringen, gedichten of persoonlijke boodschappen waren, schilderden samen een levendig en liefdevol portret van Inge. Deze momenten van reflectie en poëzie vormden het hart van de ceremonie, waarbij iedereen de kans kreeg om zijn of haar persoonlijke gevoelens en herinneringen aan Inge te delen. Het was een intieme en emotionele ervaring die de aanwezigen dichter bij elkaar bracht en de liefde en het respect voor Inge nog verder versterkte.

Muzikale herinneringen

Naast de sprekers was er ook muziek die de ziel van de aanwezigen raakte. Een gelegenheidskoor, bestaande uit Inge’s vrienden, bracht enkele van haar favoriete liederen ten gehore. Dit koor, het Onze Lieve Vrouwkoor, is een symbolische band die Inge’s vriendengroep heeft gevormd en die tot op de dag van vandaag hecht blijft. Hun harmonieuze zang vulde de ruimte met warmte en herinnerde iedereen aan de kracht van vriendschap en gemeenschap.

Lize, de dochter van een goede vriendin van Inge, zong een lied dat ze speciaal voor deze gelegenheid had geschreven. Het lied kwam tot stand na een diepgaand gesprek met Inge over haar gevoelens en haar ziekte. Lize’s optreden was niet alleen een muzikaal hoogtepunt, maar ook een emotionele climax van de herdenking. Haar stem, doordrenkt van emotie, bracht velen tot tranen.

Lees verder onder de foto’s.

Een helende bijeenkomst

Voor mij, Peter, was het organiseren van deze herdenking een helende ervaring. Het was precies zoals Inge het gewild zou hebben: een informele sfeer waarin iedereen de kans kreeg om haar te herdenken en afscheid te nemen. De ruimte was gevuld met liefde, herinneringen en de zachte aanwezigheid van Inge’s geest.

De herdenking was niet alleen een moment van afscheid, maar ook een viering van Inge’s leven en de impact die zij heeft gehad op iedereen die haar kende. Na het formele gedeelte volgde een informeel samenzijn waarin mensen verbinding konden maken. Dit samenzijn bood troost en versterkte de gemeenschap rond Inge en haar familie.

Verbinding en voortzetting van de missie

Als partner vond ik troost in de aanwezigheid van zoveel mensen die om Inge gaven. Het was een bevestiging van haar nalatenschap en de liefde die zij in de wereld had gebracht. Het deed mij goed om te zien hoe haar levenswerk werd geëerd en voortgezet.

Als vzw zijn we vastbesloten om Inge’s missie voort te zetten. Haar boeken, “Juf, waar ben je?” en “Mijn troostpop”, blijven belangrijke middelen om kinderen en volwassenen te helpen bij het omgaan met verlies en verdriet. We zijn bezig met het ontwikkelen van nieuwe programma’s en activiteiten die aansluiten bij de thema’s van Inge’s werk. Deze herdenking heeft ons geïnspireerd om nieuwe paden te bewandelen en haar boodschap verder te verspreiden.

Nalatenschap

De herdenking van Inge op 12 mei was een diep ontroerende en betekenisvolle gebeurtenis. Het bracht mensen samen in een spirit van liefde, herinnering en verbinding. Door verhalen, poëzie en muziek werd Inge’s leven gevierd en haar nalatenschap geëerd. Voor iedereen die aanwezig was, bood het een kans om hun verdriet te delen en troost te vinden in de gemeenschap die Inge had opgebouwd.

Inge’s wens om op De Ark te worden herdacht werd vervuld op een manier die haar eer aandeed. Voor ons als haar familie, vrienden en collega’s was het een helende ervaring die ons dichter bij elkaar bracht. We zijn dankbaar voor de steun en liefde van iedereen die betrokken was bij deze bijzondere herdenking. Samen zullen we Inge’s missie voortzetten en haar nalatenschap levend houden.

We nodigen iedereen uit om in de reacties op dit artikel een herinnering aan Inge te delen. Zo creëren we samen een digitaal rouwregister waar iedereen Inge kan herdenken.