Op donderdag 12 oktober las ik mijn boek voor aan de kinderen van het derde en vierde leerjaar. De kinderen mochten vooraf aangeven of ze wilden komen luisteren; ook de ouders waren op de hoogte gesteld. Er was een groepje van 20 kinderen. Ook enkele collega’s waren aanwezig.

Juf Inge leest voor

Eerst las ik het boek voor.

Na het voorlezen liet ik de kinderen vragen stellen.

Daarna koos ik ervoor om de kinderen te vragen wat zij verstaan onder afscheid nemen. Hebben zij al van iets of iemand afscheid moeten nemen? Hoe voelden ze zich daarbij?

De kinderen konden al mooi verwoorden wie of wat ze misten – waarvan ze afscheid hadden moeten nemen.

Nadien mochten ze mij vragen stellen.

Er kwamen vragen aan bod zoals:

• Word jij begraven?
• Heeft iedereen kanker? Heb ik het ook? Krijgen kinderen het ook?
• Wanneer ga jij dood?
• Doet kanker pijn?
• Gaat iedereen dood aan kanker?
• Waar ga je dan wel naartoe als je dood bent?
• Bestaat er een hemel?
• Ook praktische vragen rond het boek – waar koop je het?…

Een kind vertelde dat hij gelooft in de hemel vanuit zijn geloof – ik vertelde hem dat het prima was om dat te geloven.

Op al deze vragen heb ik telkens een duidelijke uitleg gegeven, een eerlijk antwoord, want dat is wat kinderen nodig hebben. Zo niet, gaan ze vaak zelf hun fantasie gebruiken of een schuldgevoel bij zichzelf leggen wanneer iemand ernstig ziek wordt.

De kinderen waren heel rustig en sereen – ze begrepen de antwoorden en ik voelde aan dat het voor hen oké was. Op een rustige manier alles verduidelijken is vaak de beste methode.

We sloten af met een hartverwarmende groepsknuffel.

Verslag van een klasjuf

Een collega van het vierde leerjaar schreef een verslagje over hoe zij de voorleessessie heeft ervaren.

Donderdagnamiddag, 12 oktober 2023, kwam juf Inge langs op school.

In de hippoklas zat ze klaar op haar plekje in de kring. Ze had een voorleesboek op de schoot. Deze keer was het haar eigen boek ‘Juf, waar ben je?’. De kinderen gingen netjes in een kring zitten en wachtten in stilte. Zo stil was het zelden in de derde kleuterklas.

Zoals een ‘echte’ schrijver stelde juf Inge haar boek voor. We bekeken samen het kaft, de kleuren, de prenten, enz. Vervolgens begon Inge voor te lezen.

In het eerste deel nemen de kleuters afscheid van juf Inge. Wanneer ze de prent zien van de meester bij de kleuters, merken ze gelijkenissen op tussen de prent en meester Branke. Ook Inge vindt de gelijkenis treffend. Aan de reacties van de kinderen te zien, vinden ze dit wel leuk. Wanneer het boekje uit is, zijn er kinderen die meteen een aantal dingetjes herkennen. Het handschrift van juf Karin of de troostpop die thuis ligt van broer/zus. De herkenning is een aanzet tot een babbeltje nadien.

Er waren een 20-tal kinderen die elk op hun eigen manier reageerden. Sommigen konden geen woord uitbrengen, anderen vertelden over gebeurtenissen in hun eigen leven of ze stelden heel wat vragen. Zowel de praktische vragen als de persoonlijke vragen kwamen aan bod  (Ga je nog een boek schrijven? Mag ik het boekje kopen? Kan je nog genezen? Heb je veel pijn? Word je begraven of verbrand? Kunnen kindjes die ziekte ook krijgen?). Elke vraag werd beantwoord door juf Inge. Het werd een mooi gesprek van ziek zijn, niet kunnen genezen tot geloven.

We sloten het mooie momentje af met een ‘groepsknuf van juf’.

Juf Cindy