Op dinsdag 10 oktober las ik mijn boek voor in De Ark aan de kinderen van het eerste en tweede leerjaar. De kinderen mochten vooraf aangeven of ze wilden komen luisteren; ook de ouders waren op de hoogte gesteld. Er was een groepje van 18 kinderen. Ook enkele collega’s waren aanwezig.

Juf Inge leest voor

De kinderen van het eerste leerjaar zaten vorig jaar nog in mijn klas, tot ik in februari genoodzaakt werd om te stoppen met werken. Voor deze kinderen was ik nog een aantal keren op school geweest om hen uit te leggen dat ik ziek ben – wat kanker is – telkens met vooraf een brief naar de ouders, zodat zij ook op de hoogte waren van wat ik de kinderen ging vertellen. Zo konden zij na schooltijd er eventueel nog verder over praten, of wisten dat hun kleuter misschien moest ventileren.

Als inleiding koos ik ervoor om de kinderen eerst te vragen wat zij verstaan onder afscheid nemen. Hebben zij al van iets of iemand afscheid moeten nemen? Hoe voelden ze zich daarbij?

De meeste kinderen antwoordden gewoon met korte zinnetjes zoals: “Mijn poes is dood gegaan,” “Mijn meter woont ver weg en ik zie haar soms heel lang niet,” “Mijn opa is gestorven…”

Daarna las ik het boek voor.

Na het voorlezen deed ik nog een korte vragenronde:

• Denk je dat ik echt op de maan terecht kom? (Een kind zei ja, en dan kom ik jou bezoeken.) Ik verduidelijkte hier dat wanneer je gestorven bent, je er gewoon niet meer bent – dat je begraven kunt worden of gecremeerd, maar dat je vooral blijft verder leven in het hoofd en het hart van de mensen die jou kenden.
• Wat vonden jullie het mooiste in het verhaal? (De knuffelprent en de gekke gezichten waren favoriet.)
• Hoe voel jij je als je van iets of iemand afscheid moet nemen? Weet hier dat elke reactie oké is.

We sloten af met een hartverwarmende groepsknuffel.

Verslag van klasjuffen

Twee collega’s schreven een verslagje over hoe zij de voorleessessie hebben ervaren.

Waar is juf Inge? Wanneer komt juf Inge?
Duizend vragen hadden de kinderen van het eerste en het tweede leerjaar.
Vol spanning stonden ze te wachten op de speelplaats. Tot het moment …

Juf Ingeeeee! Kijk, daar is juf Inge, riepen alle kinderen vol enthousiasme.
Ze zagen de juf al van ver aankomen en stonden te popelen om haar knuffels te geven en verhalen te vertellen.
Ze waren natuurlijk ook heel benieuwd naar het verhaal van de juf.

Ze zitten gezellig en knus is de kring, allen rond juf Inge. Ze kijken aandachtig naar het boek dat de juf voorstelt en luisteren met volle aandacht naar het prachtig verhaal. Ze herkennen elementen op de prenten die hen leuke herinneringen geven van toen ze in de derde kleuterklas zaten.

Eerst had juf Inge het over ‘afscheid nemen’. Wanneer neem je van iemand afscheid? Als iemand op vakantie gaat, als je weggaat, als je weet dat er iemand zal sterven,…

Als je dood bent, ben je er niet meer maar blijf je wel voor altijd in het hart en in het hoofd.
Het verhaal wordt verteld. De meeste kinderen kijken en luisteren stilzwijgend naar het verhaal. Eén kind kan zich moeilijk een houding geven en roept wat tussendoor, heel ongemakkelijk.
Elk kind reageert anders, op zijn/haar eigen manier. Enkele kinderen vertellen spontaan over doodgaan, andere kinderen gaan het onderwerp uit de weg door een totaal ander verhaal te vertellen.
Sommige kinderen vertellen niets en kijken rustig toe.
Juf Inge had het over begraven worden, waarop een kleuter antwoordde dat de dieren onder de grond je dan komen opeten… Juf Inge zei dat je je ook kan laten verbranden, dat is eigenlijk cremeren… maar dat je daar dan niets van voelt omdat je dan toch al dood bent.

De kinderen genieten vooral van het samenzijn met de juf. Tot slot geven ze een dikke groepsknuffel waar iedereen ten volle van geniet.
We gaan je missen lieve juf Inge!

Juf Ann en juf Sarah